Zgodnie z ustawą z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach obowiązuje nas hierarchia postępowania z odpadami, która pozwala zmniejszyć obciążenie środowiska naturalnego oraz optymalnie wykorzystać cenne surowce zawarte w odpadach.
Odpady, których powstaniu nie udało się zapobiec, w pierwszej kolejności należy poddać odzyskowi, przygotowując do ponownego użycia lub do recyklingu, a jeżeli to nie jest możliwe, poddać innym procesom odzysku, w ostateczności unieszkodliwieniu.
1. Zapobieganie powstawaniu odpadów – zmniejszanie ilości odpadów przez ponowne ich użycie lub wydłużenie okresu dalszego używania produktu.
2. Przygotowanie do ponownego użycia – to odzysk polegający na sprawdzeniu, czyszczeniu lub naprawie, w ramach którego produkty lub części produktów, które wcześniej stały się odpadami, są przygotowywane do tego, aby mogły być ponownie wykorzystywane.
3. Recykling – to odzysk, w ramach którego odpady są ponownie przetwarzane na produkty, materiały lub substancje wykorzystywane w pierwotnym celu lub innych celach, wyróżniamy kilka rodzajów recyklingu, choćby takie jak:
4. Inne procesy odzysku – np. odzyskiwanie energii z odpadów poprzez produkcję paliwa alternatywnego RDF, czy produkcja biogazu z odpadów
5. Unieszkodliwianie – dotyczy odpadów, których nie można było poddać recyklingowi lub innemu procesowi odzysku. Unieszkodliwianie odpadów polega na poddawaniu ich procesom przekształcania biologicznego, fizycznego lub chemicznego w celu doprowadzenia ich do stanu, który nie stwarza zagrożeń dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska. Głównymi metodami stosowanymi do unieszkodliwiania są:
Niesegregowane lub nieodpowiednio zagospodarowane odpady, nieodwracalnie degradują środowisko i mogą przyczyniać się do powstawania chorób zarówno u ludzi, zwierząt jak i roślin.
Pamiętaj, że odpadów niebezpiecznych nie można spalać, zakopywać, wyrzucać do lasu, wylewać do kanalizacji i gruntu.